DAWN - ALBA - AMANHECER - POEMA DE AHMAD - TRADUCCION : IMAM

بامداد:


من فکر می کنم
هرگز نبوده قلب من اینگونه
گرم و سرخ.
احساس می کنم
در بدترین دقایق این شام مرگزای
چندین هزار چشمه ی خورشید در دلم
می جوشد از یقین
احساس می کنم در هر کنار و گوشه ای این شوره زار یاس
چندین هزار جنگل شاداب ناگهان
می روید از زمین

آه ای یقین یافته
ای ماهی گریز
در برکه های آینه لغزیده تو به تو
من آبگیر صافی ام، اینک به سحر عشق
از برکه های آینه راهی به من بجو

من فکر می کنم هرگز نبوده دست من این سان
بزرگ و شاد
احساس می کنم
در چشم من به آبشر اشک سرخ گون
خورشید بی غروب سرودی کشد نفس
احساس می کنم
در هر رگم
به هر تپش قلب من کنون
بیدارباش قافله ای می زند جرس

آمد شبی برهنه ام از در
چو روح آب
در سینه اش دو ماهی و در دستش آینه
گیسوی خیس او خزه بود، چون خزه به هم
من بانگ برکشیدم از آستان یاس
آه ای یقین یافته ،
بازت نمی نهم

Dawn

I believe
my heart has never been so warm and red
I feel
at the most terrible minutes of this deadly night
several thousand fountains of light
are boiling in my heart from truthful certainty
I feel at each and every corner of this hopeless salt marsh
several thousand luscious forests will abruptly
emerge from the ground

Alas, thou who has found the path
Thou elusive fish
slithering through ponds of reflection
I am the pure water base, behold love’s enchantment
and find your way to me from the ponds of reflection

I believe my hand has never been so
generous and blissful
I feel
the falling red tear drops in my eyes,
like a sun which never sets, singing forcefully
I feel
in my each and every vein
with my every single heartbeat
the caravan’s morning bell is ringing forcefully

One naked night she stepped through my door
as pure as water’s soul
embracing two fish and holding a mirror
her tangled wet hair was covered in moss
at the top of my voice, I yelled in despair
Alas, thou who has found the path
I shall never let you part again!!


Poem: Ahmad Shaamlou
Translation: Iman

--------------------------------------------------
Yo creo
que mi corazón nunca ha estado tan caliente y rojo
Siento
en los más terribles minutos de esta noche que muere
millares de fuentes de luz hirviendo en mi corazon
de la verdad y la certeza
que siento en todas y cada una de las esquinas
de este pantano de sal desesperado
que miles de bosques surgirán repentinamente de la tierra
Alas, quien ha encontrado el camino
Pescado evasivo que deslizándose por estanques de la reflexión.
Soy la base de agua pura
contemplo el hallazgo del encantamiento del amor
hallar tu camino hacia mi desde los estanques de la reflexión.
Creo que mi mano nunca ha sido tan generosa y dichosa
Siento cayendo las gotas de lágrimas rojas en mi ojos,
como el sol que nunca se pone, cantando enérgicamente
Siendo en todas y cada una de mis venas, con cada latido de mi corazón
la campana de la caravana por la mañana tocando forzadamente.
Una noche desnuda ella atravezó por mi puerta
tan pura como el alma del agua que abraza a dos peces
y sosteniendo el espejo su pelo mojado enredado
fué cubierto en mossat la cumbre de mi voz,
grité con la desesperación Alas.
quien ha encontrado el camino...Nunca te dejaré partir de nuevo

Poema: Ahmad
Traducción: Imam